من از آذرماه متنفرم.

تو کماکان تنها نقطه‌ی ثابت و امن جهانی، تنها کسی که آدم لنگرش را میتواند در تو بیاندازد اگر در خودش چیزی پیدا نکند. تو با من دوام می‌آوری، حتا اگر من طوفانی بشوم، و‌ دوست‌نداشتنی و ناشکر‌. تو دوست داشتن را در عین کنار بودن بلد هستی و من از این بابت شگفت‌زده‌ام. من هرروز باید خدا را بابت بودنت شکر کنم.

فردا میروم آن تنها کاری که خواستی را انجام میدهم.

برای تو که از شنیدن مستقیم محبت چندشت میشود و میخواهی محبت را توی عملکرد آدم‌ها ببینی، نه کلامشان.