از خواستن

تهران یعنی قابلیت عاشق شدن، یعنی یادآوری لذتِ خواستن.
پلیور قرمز-مشکی جوونی‌های مامان رو تنم کردم، پاهام لخته و جوراب ساق‌بلند مشکی هماهنگی پامه. لعنت به همه‌ی وقت‌هایی که من اون زنِ لای آغوش توام و تو توی دنیام وجود نداری. فرسنگ‌ها دوری. خاطراتت تو عمیق‌ترین سطح ته‌نشین شدن. من بعد از ۵۰ روز بی‌حسی و نخواستن، حالا -تنانه- میخواهمت. بعد از یه مدت طولانی، حس میکنم میخوام وحشیانه به تنت هجوم بیارم. میگن وقتی من نبودم اینجا بودی، تهران.
تهران یعنی زمینی که بعد از تمام تلخی‌ها، از نو دوستش دارم.

Comments

Popular posts from this blog

It will make you bleed and scream and cry

روز اول؛ نه چندان تاریک