What if I could donate her 'self regard'

ص خوب نیست و خوب نبودنش هیچ قدر ساده نیست. داره کش میده حالش رو و بیشتر و بیشتر وصلش میکنه به گذشته‌.
اینجور وقتا اگه بهش حرفای محکم بزنم بیشتر فکر میکنه چقد بی‌عرضه و ناتوانه. س هم مستاصل شده.
دلم میخواد بهش بگم we all have those childhood shits by which our lives at this very moment are shadowed. اما یه روزی هست که تصمیم میگیرم با واقعیت هولناکی که سعی میکردیم توجیه کنیم خطای دید ماست، رو به رو شیم. کاستی و اشتباه و خطای دیگران رو ببینیم و خودمون رو با تاثیر اون کاستی‌ها تعریف کنیم و زندگی کنیم. آدم پویاس، خلاهارو پر میکنه، با تعریف خودش ضعفاش قوتش میشن. حیفه زمان و جوونیشه. نمیتونم بشینم دست روی دست بذارم. نمیتونم زورش کنم برو پیش مشاور. دارم به یه لکچر کوتاه فک میکنم. لکچری که نشه توش خودشو بزنه خیلی و بیشتر گوش بده. یه نامه شاید‌.
من میتونم مسیر شخصیمو برای دوست داشتن خودم، و دست گرفتن روایتم بگم اما برای این آدم هیچ فایده‌ای جز حسرت نداره. به نظر خیلی شخصی میاد و از راه حل بودن فاصله داره. این از معدود دفعاتی که درد دیگری اینطور درگیرم میکنه. کاش بفهمه موجود ارزشمندیه.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

من از آذرماه متنفرم.

همه از چشم‌ها میپرسند. از خشکی و قرمزی اطراف. یادشان رفته اشک شور است و نمک با پوست آدمی چه میکند. خیابان طالقانی، شب یلدا، پارک طالقانی، کیک تولد، تاب و سرسره، دیوار کوتاه خ...
Read more
I wish I could say fly but it is not exactly what I do. I walk slowly on my rusty feets, going from the darkness of my current world to the darkness of the other world that I used to be in, or that I wished I could be in. I feel absolutely unfulfilled, looking for where I made the mistake. I have passed​ halfway through the dark, no surprise if I don't need the light anymore. Once everyone asked me to calm down and I did and I eventually learned how to get used to stumbling in the dark, and how to be calm when there is no tiny bright side for your demands. Now I know how to damp down the demons inside and transform them into millions of worms. As long as they are both living on this earth, they both need to talk and need to narrate. They both have couple of fulfilled demands and hundreds of lost dreams. No matter how further I go, way way way far from everywhere, there still I remember everything about me.
Read more

سوم فروردین ۹۵

Image
ایستادم پشت پنجره به خانواده‌هایی نگاه میکردم که میدوییدن، بلند بلند می خندیدن و سبدهای غذا دستشون بود. به ”تنهایی“ و ”آینده“ فکر می‌کردم. ولی حالا اومدم خونه، هنوز بارون میاد، پنجره باز کردیم، میوه خورد کردیم و دور تلویزیونیم. کم نق بزن ای اژدهای درون!
Read more