سرْانگشت

ردیف کرم‌های جلوی آینه توی دستشویی اغلب برای من نیست. از روزی که به این خانه آمدم حال درست و درمانی نداشته‌ام. از وسایل روی طاقچه فقط مسواک و خمیردندان مورد استفاده‌ی من بود...

Life gives you the chance to be almost extraordinary. How can you say “fuck it” and let it slip.

I guess I am writing again, bloody heavily and intense to change the quality of the moments of existence, to far reach the borders where the realm of non-existence vanishes. PS - Can't put a smile below it yet, that's not what one in grief is supposed to do. 

انگار تمام نفت‌های خاورمیانه را در دلم ریخته‌اند. دلم نمی‌خواهد سپتامبر بشود و بگویم عجب سال بی‌دستآوردی بود و همه‌ش در transition phase خلاصه شود. اما این سیاهی مرا آخر ممکن است به همی...